
Strukturę każdego społeczeństwa przedstawić można, posługując się modelem piramidy. W jego obrębie określona mniejszość – dzięki posiadanej wiedzy, sprytowi oraz pracowitości, a w pewnych okolicznościach także poprzez przemoc, oszustwo czy szantaż – stopniowo wspina się. Kiedy zdobędzie już wystarczający poziom zamożności i władzy, wtedy zmienia reguły gry, wykorzystując je następnie do ugruntowania swojej pozycji i poszerzenia strefy wpływów. Rozpoczyna się proces formowania, wzajemnie z sobą powiązanej, elity rządzącej. Jeśli uznać, że w przypadku społeczeństw Wschodu podstawą tej struktury jest władza polityczna, to na Zachodzie piramidę kształtuje nadzwyczaj dobrze ukryty łańcuch zależności typu wierzyciel-dłużnik, trwale łączący wszystkie warstwy i grupy społeczne. Wierzyciele sprawują kontrolę nad dłużnikami, ci zaś poddają się kontroli, zasadniczą zaś funkcją państwa jest ochrona i wzmacnianie tych więzów. W takim układzie zasady ustala główny pożyczkodawca. Od XIX stulecia międzynarodowi bankierzy dzierżą władzę i wpływają na banki centralne, rząd natomiast oraz inne grupy społeczne są ich dłużnikami. Obecnie, w krajach Zachodu, to elita finansowa kontroluje politykę państwa.